در گذشته مطلبی در رابطه با مزیت مبل های وارداتی نسبت به مبل های داخلی نوشته شد که در آنجا اشاره به نوع چوب مورد استفاده در آن ها شد. در این مطلب نیز قرار است به ویژگی چوب های وارداتی و تفاوت آنها با چوب های داخل کشور را بیان کنیم.
با پیشرفت تکنولوژی و گسترش جوامع، کشورهای اروپایی به پرورش چوب های مورد نیاز برای استفاده در صنایع مختلف رو آورده و از طریق قوانین و شرایط مربوط به هر چوب، اقدام به پرورش آن چوب و درخت می نمایند. البته بحث مورد نظر ما در این مطلب، شیوه پرورش و رشد این چوب ها و درختان نمی باشد. بلکه بخش اساسی این مطلب، به نحوه واردات این چوب ها و تاثیر مسیرهای انتقال بر روی این چوب ها می پردازد.
هر چوب باتوجه به نوع آن و کشوری که در آن پرورش داده شده است، راه ها و مسیرهای متفاوتی را برای رسیدن به کشور ایران طی می کنند. همین عامل و زمان حمل و نقل باعث می شود تا در چوب تغییراتی از نظر ظاهری، کیفیت و دوام، ایجاد شود. گاهی اوقات این تغییرات باعث پیشرفت و بهتر شدن کیفیت و ظاهر چوب می گردد و گاهی اوقات، باعث از بین رفتن کیفیت مطلوب آن، و همچنین از دست دادن خاصیت های خود می شود. تمام این اتفاقات بستگی به نوع حمل و نقل و مسیر طی شده ی این چوب دارد.
از گزینه های دیگر مهم در واردات و استفاده از چوب های وارداتی، می توان به محل استفاده از آن چوب ها اشاره نمود. زیرا با توجه به مسیر طی شده توسط آن چوب و تاثیراتی که این مسیر برروی آن میگذراد، نمی توان آن چوب را در هر نقطه از کشور و در هر صنعتی استفاده نمود. بلکه محدودیت هایی را برای تولید کننده در استفاده از آن چوب ایجاد می کند.
به عنوان مثال، اگر یک پرورشگاه چوب را در کشور ایتالیا در نظر بگیریم، مسیری که چوب های این پرورشگاه برای رسیدن به ایران طی می کنند، کاملا با چوب هایی که از کشورهایی همانند چین، انگلیس و ... وارد می شوند متفاوت است. زیرا مسیر ورود چوب های ایتالیایی بصورت زمینی از طریق قطار و یا کامیون های ترانزیت می باشد. در صورتی که چوب های وارد شده از کشور چین و انگلیس، اغلب از طرریق دریا وارد کشور می شوند.
چوب هایی که از کشور ایتالیا وارد ایران می شوند، به این دلیل که از راه زمینی و خشکی منتقل می شوند، رطوبت موجود در خود را تا حد زیادی از دست می دهد. علی رغم اینکه این چوب ها در مرحله پردازش در پرورزگاه، در دستگاه های خشک کننده با دمای بالا قرار می گیرند تا رطوبت خود را از دست دهند تا بر استحکام آنها افزوده شود. حال پس از این مرحله و در هنگام انتقال به شکرو ما، به دلیل گرمای موجود در مسیر، قسمتی دیگر از رطوبت خود را از دست می دهند. همین امر باعث می شوند تا چوب ها خشک تر و متحکم تر شوند. زیرا هرچه رطوبت چوب ها کمتر باشد، به همان میزان بر قدرت و استحکام آن ها افزوده می شود.
حال چوب هایی را در نظر بگیریم که از کشور های حاشیه دریا ها همانند چین و انگلستان وارد کشور ما می شوند. این چوب ها که همانند چوب های ایتالیایی در مرحله پردازش، بخشی از رطوبت خود را از دست می دهند، در مسیر خود که در حدود بیش از یک ماه از دریا عبور می کنند، مجددا رطوبت را جذب می کند. زمانی که این چوب ها به تهران برسند، به دلیل هوای خشک، مجددا چوب ها رطوبت خود را از دست می دهند. همین جذب و دفع مجدد رطوبت باعث از بین رفتن استحکام موجود در چوب شده و پس از مدتی که چوب ها که در صنعت های گوناگون همانند مبل استفاده می شود، دچار شکستگی می شوند.به همین دلیل است که از این چوب ها نباید در صنایعی که نیاز به سختی چوب دارند استفاده شود.
این دو مثالی واضح برای اهمیت بسیار مهم نحوه حمل و نقل و همچنین مدت زمان و شرایط آب و هوایی و تاثیر آنان بر روی چوب. اما در مثابل این نوع چوب ها، چوب های داخلی هستند که می توان از آنها استفاده بسیار بیشتری در صنایع داخلی نمود که در مطالب آینده به بررسی برخی از این موارد خواهیم پرداخت.آ
